isimsiz siirler

Bulutların tazeleginde eller, yumusacık carsafların icinde kanlı izler birakırken
Yansımasinda gördügü siluetlerin hicbiri kendine benzemez,
benzetilmeye calısılsa dahi
Suyun yakamoza vurdugu
Ayın, kendi ısıgını kendinden bile esirgedigi kaybolmalar eslik ederken bir anın bir ömür oldugu zamanlara
Hicbir hayvan vahsi ses cıkarmaz
En vahsileride dahil

ve cırılcıplak bir tarlanın ortasında
Bir korkuluk
Bi karga
Bir ekin
Bi mahsul oluverir birden pencereleri demirli parmaklıklar
Hayallerin icinde bir kelebek kehribara döner kimse farkında olmadan
Bir kelebegin olabilecegi kadar kehribar,
Bir kehribarin tanımına uyabilecek kadar kelebek olmaktan oteye gecemez lakin
Kanatları en guzel desenleri tasısa bile

ve söz ucmaz
Yazı kalmaz ben duruken öylece
Birtek yeminler vardir tutulması gereken icte biyerde seninde bilmedigin iklimlerde
Ayagına giydigin pabuc dar gelir
Gömleginin kolları kısa
Yüzündeki tebessümün yarısı ölüme emanetdir,
Ekmeginin ici ise küflü.

Her bir kus cıvıltısı icinde cehennem zebanilerini yankılar
Yaprakların düstügü yerler yanar sonbaharda
Odanın icindeki karanlık adamın karanlıgına yetisemez odanın karanlıgı
Hicbir susma benzesmez
Hicbir bakıs sessiz olmaz onun kadar
Kemiklerinin sayıldıgı aclıklarda, bir kapı aralıgından sızan ısık huzmesi beklenmez
Bir hayaldir hersey, rüyalarda görülür ancak
Gelecegi ve gecmisi kınalardan kurtarmaz
Hatta oyle bir kınadirki yüzümüze calınan
Omür boyu tasınır yara gibi
Tum yaralara inat eder gibi
Ve bardagimızda suyumuz
Elimizde sigaramiz beklerken sabahı
Sabah olmaz

Kurdugumuz her cumle bahara cagrıdır icinde cakıl taslarıyla bi ömrün sahilinde ama
Sular uzerimize vurur. cesedlerimiz kıyılara
Ruhlarimız temizlenir icten
Hic kir gostermez
Catlaklardan iceri kacan herbir umut aynı catlaktan ucar gider
Olüm düslenir sonra
Ama hic gelmez..



Serdar Gungor